Pierwszy tom serii „Świat Smerfów. Gargamel i Smerfy” to nostalgiczny powrót do uniwersum stworzonym przez Peyo, lecz podany w nieco innej formule – krótkich, kilkustronicowych opowieści. Zbiór ten stanowi ciekawostkę przede wszystkim dla miłośników klasycznych Smerfów, ponieważ zawiera mniej znane historyjki samego twórcy niebieskich skrzatów. Choć historie mają charakter lekki i humorystyczny, a wprowadzenie rodziny Gargamela – jego brata bliźniaka, kuzyna czy siostrzeńców – to zabieg ożywiający znaną formułę, trudno nie zauważyć, że materiał ten ma swoje ograniczenia.
Poszczególne opowieści pędzą w szybkim tempie, często nie dając miejsca na głębsze rozwinięcie postaci czy fabuły. Nowe postacie, choć sympatyczne i momentami zabawne, pojawiają się i znikają zbyt szybko, by naprawdę zaistnieć w pamięci czytelnika. Peyo zamyka każdą z historyjek zgrabną puentą, co łagodzi uczucie powierzchowności, ale nie do końca kompensuje brak emocjonalnej głębi. Humor oparty jest głównie na slapsticku i schematach znanych z animacji, co sprawia, że sprawdzi się u młodszych odbiorców, lecz starsi czytelnicy mogą odczuć pewien niedosyt.
Scenariusze nie zawsze prezentują równy poziom – część historii sprawia wrażenie recyklingu znanych pomysłów z wcześniejszych tomów, a niektóre wątki, jak choćby pojawienie się łakomego ogra, mają potencjał, który nie zostaje w pełni wykorzystany. Świat przedstawiony nadal jest barwny i pełen charakterystycznego uroku Zaczarowanego Lasu, ale brakuje tu dawnej subtelności i przesłań, z jakich słynęły klasyczne albumy Peyo. W zamian dostajemy ciąg krótkich gagów, które szybko bawią, ale równie szybko ulatują z pamięci.
„Świat Smerfów. Gargamel i Smerfy” to przyjemna, choć nieprzełomowa lektura. Dla fanów Smerfów może być miłym uzupełnieniem kolekcji, szczególnie jako zbiór mniej znanych dzieł Peyo. Dla młodszych czytelników – wprowadzeniem w klasyczny świat niebieskich skrzatów. Starsi odbiorcy mogą jednak tęsknić za większą finezją i morałem, których tutaj wyraźnie brakuje.
Brak komentarzy